- гъеин
- (егъей) перех. гл. 1. оплакивать кого-л./ Зыгуэрым и лIэныгъэм къыхэкIкIэ гъын.* {Мэлэчыпхъу:} - ЗилI лIар сэрамэ, сэ сыкIуэнщи згъеинщ. Нарт. Зи адэ лIа щIалэу слъэмыкIыу Уэ {ЩоджэнцIыкIу Алий} уи кIуэдыкIэр согъей. КI. А.2. сокрушаться о ком-чем-л./ Зыгуэрым тегузэвыхьын, зыгуэр егъэлеяуэ уигу щIыхьэн.* Хеищэ цIыкIуу а пщащэр {Мадинэр} фIыгъуэр и пщIыхьу мэжей. Ауэ, къимыщIэурэ, тхьэмыщкIэр и анэ Дадусэм егъей. Щ. А. БлэкIар умыгъейуэ уи махуэм хуэлажьэ. П. Б.Хьэдэр гъеин см. хьэдэ. Хьэдэр зыгъеин см. хьэдэ.
Словарь Кабардино-Черкесского языка. 2014.